New Frontiers in Heart Rate Variability and Social Coherence Research: Techniques, Technologies, and Implications for Improving Group Dynamics and Outcomes

Concepten rond coherentie worden gezien als centrale thema’s binnen de kwantumfysica, fysiologie en sociale wetenschappen. Er zijn verschillende soorten coherentie, hoewel de term altijd een harmonieuze relatie, correlaties en verbindingen tussen de verschillende onderdelen van een systeem impliceert. Een specifieke meting die is afgeleid van de hartritmevariabiliteit (HRV) biedt een zekere maatstaf voor fysiologische coherentie. Een ander type van coherentie, sociale coherentie, heeft betrekking op de harmonieuze afstemming tussen paren, gezinnen, kleine groepen of grotere organisaties waarin  een netwerk bestaat van relaties tussen mensen die gemeenschappelijke interesses en doelstellingen delen. Een hoge mate van sociale coherentie wordt weerspiegeld door stabiele en harmonieuze relaties. De harmonie zorgt voor een efficiënte benutting van energie en communicatie die nodig is voor optimale collectieve cohesie en actie. Sociale coherentie vereist dat leden van de groep onderling zijn afgestemd en emotioneel met elkaar zijn verbonden, en dat de emotionele energie van de groep wordt gereguleerd door de groep als geheel.

Een aantal studies naar verschillende soorten synchronisatie bij kinderen, paren en groepen geven aan dat gevoelens van samenwerking, vertrouwen, mededogen en verhoogde prosociaal gedrag in hoge mate afhangt van bereiken van een spontane synchronisatie van verschillende fysiologische ritmes tussen individuen.

Dit artikel behandelt een nieuwe toepassing door gebruik te maken van HRV-metingen in onderzoek naar sociale samenhang en het belang van fysiologische synchronisatie in groepsprocessen.

Voortbouwend op de grote hoeveelheid onderzoek dat aantoont dat het verstrekken van HRV-feedback op het individuele niveau zelfregulering kan verbeteren, stellen we de volgende hypothesen voor: (1) het geven van individuele en collectieve feedback over de HRV en de mate van hartritme-synchronisatie zal de groepscoherentie en de hartritme-synchronisatie verbeteren. (2) het oefeningen met technieken om de groepscoherentie en hartritme-synchronisatie te vergroten zal correleren met verhoogd prosociaal gedrag, zoals de vriendelijkheid en samenwerking tussen individuen, verbeterde communicatie en vermindering van onenigheid. (3) Biomagnetische velden geproduceerd door het hart kunnen een elementair mechanisme zijn in het synchroniseren van de HRV bij leden van de groep. Uitkomsten ter ondersteuning van elk van deze hypothesen worden besproken.

Download het volledige artikel, klik hier